Voeten van Brons

(Vertaald door Bibi Godschalk)
“Hij heeft alles aan Zijn voeten gelegd en Hem als hoofd over alles aangesteld, voor de kerk die Zijn Lichaam is, de volheid van Hem die alles in alles vervult. “(Efeziërs 1:22)
“Zijn voeten gloeiden als brons in een oven….En toen ik Hem zag, viel ik als dood voor Zijn voeten neer…”(Openbaring 1:15-17 e.v.)
Toen Johannes op het Eiland Patmos een openbaring van Christus werd gegeven, beschreef hij de voeten van Jezus als zijnde gloeiend brons in een oven.” Brons is een symbool van oordeel en de oven is een symbool van wraak, loutering en zuivering. Dit beeld van de Heer was nieuw voor Johannes. Omdat Jezus niet gekomen was om de wereld onmiddellijk te oordelen maar om haar te verlossen en te redden, hebben we de neiging Jezus alleen als “het Lam” te zien – zachtmoedig, stil, lankmoedig en de andere wang toekerend. En dit alles is Hij natuurlijk.
Echter hier krijgen we Jezus als “de Leeuw” te zien. Hij zei dat Hij inderdaad een Koning was, maar dat Zijn Koninkrijk niet van deze wereld was. Tot nu toe was het koningsaspect van Jezus verborgen gebleven. Toen deze andere kant van Jezus aan Johannes openbaar gemaakt werd, “viel hij als dood voor Zijn voeten neer.” Bij het Laatste Avondmaal, had Johannes met zijn hoofd tegen de borst van Jezus aangeleund en samen met Hem gegeten. Maar toen hij Jezus in deze context te zien kreeg, kon hij niet anders dan voor Zijn voeten neervallen.
Aan Zijn voeten ontdekken we het verschil tussen het Heilige en het menselijke; Hij die van Boven komt en zij die slechts van hierbeneden komen; Hij die Geest en Waarheid is en wij, die slechts vlees en bloed zijn. Zijn voeten zijn van gloeiend brons. Een symbool van Zijn majesteit en Zijn gerechtigheid. Het kenmerkt Hem onmiddellijk als Koning der Koningen en Heer der Heren, de Rechtvaardige Rechter, het Levende Woord, Hij die alle gedachten en overdenkingen van het hart doorziet. Jezus is zowel God als Mens. Hij is de Zoon van God en ook de Zoon des Mensen. Wanneer Hij Zich als Zoon van God aan ons openbaart, kunnen we niet anders dan op de grond neervallen en Hem aanbidden. Ervaren we Hem als Zoon des Mensen, dan kunnen we samen met Hem eten, met Hem praten en Zijn voeten wassen. We kunnen Hem ook vervloeken, Hem vervolgen, Hem kruisigen en Hem doden. Als Mensenzoon is Hij aanspreekbaar, zelfs kwetsbaar.
Maar als Zoon van God, zien we Hem veranderen naar iets dat zó schitterend is, dat mensen er verblind door worden en neervallen in vrees, verwondering of aanbidding. Daar, aan Zijn voeten is het Koninkrijk van God gekomen want Hij heeft de preëminentie boven alles. We zien dit en beseffen dit want dit maakt de openbaring zo bijzonder en van het allerhoogste belang: Christus kan, als Hij dat wil, Zichzelf aan ons tonen of Zich voor ons verbergen. Houdt Hij Zich verborgen, dan lijkt Hij gewoon de zoon van de timmerman van Nazaret te zijn en dan is er niets aan Hem dat ons verwondert of opvalt. Wenst Hij echter Zichzelf aan ons te openbaren, dan zullen we Hem als véél meer dan een Mens zien en opeens beseffen dat Hij van een andere wereld is. We vallen aan Zijn voeten neer.
Wanneer we Hem in al Zijn Koninklijkheid ervaren, durven we ons niet boven Zijn voeten te verheffen, omdat Hij Heer en Christus over alles is. Aan Zijn voeten zitten betekent: sterven aan mijzelf en instemmen met het feit dat God Christus als Hoofd boven alles heeft gesteld. Alleen Hem en Zijn Koningrijk erkennen wij. In deze situatie kunnen we Onze Heer niet als vriend en broeder beschouwen, noch als iemand, waarmee we hand in hand kunnen lopen, hoewel Hij dit ook is. (Zelf heb ik ook deze intieme en zeer persoonlijke relatie met Jezus.) Natuurlijk is er veel te vertellen over de Bruidegom en de Bruid, dat ons leert hoezeer Jezus Zijn Kerk bemint en hoe het voor ons mogelijk is intiem met Hem te zijn. Dat moeten we blijven horen en Hem er voor blijven danken.
Maar…. er is ook een andere kant aan deze Leeuw van de stam van Judah, een die de Kerk grotendeels nog ontdekken moet. We hebben het over bij de troon komen en vrijmoedig onze verzoeken bekend maken, maar we beseffen niet echt wat dit inhoudt – bij de troon van God komen en aan de voeten van Jezus vallen. Zonder echt na te denken zingen we liederen en houden we lofprijsdiensten. We beseffen eigenlijk niet wat we doen. Het besef van de MAJESTEIT van de Heer Jezus Christus zijn we grotendeels kwijt.
Wanneer men de Heer Jezus in de Hof van Olijven komt arresteren, vraagt Hij: “Wie zoeken jullie?” en ze antwoorden: “Jezus van Nazaret.” En dan zegt Hij heel eenvoudig: “IK BEN.” Als ze dit horen vallen ze achterover op de grond. Niemand kan in de tegenwoordigheid van “IK BEN” komen en blijven staan. We zullen allen op de grond neervallen, want die grond is heilig. Elke knie zal zich buigen en elke tong belijden dat Jezus Christus Heer is. Deze openbaring van Christus is voldoende om de heilige zowel als de zondaar tot absolute overgave en onderwerping te leiden. Vriend én vijand vinden zichzelf aan Zijn voeten, volkomen machteloos om in Zijn aanwezigheid te blijven staan. Hij hoeft Zijn stem niet te verheffen of vuur uit de hemel af te roepen, Hij hoeft slechts te laten zien Wie Hij IS. Wanneer ze Hem écht zien, zal elke ongelovige Thomas uitschreeuwen: “Mijn Heer en mijn God!”
We kunnen wel praten over Zijn aanwezigheid, Zijn heerlijkheid en Zijn majesteit – ja, we kunnen er zelfs over zingen. Veel aanbiddingliederen hebben het erover – maar we kunnen ons geen beeld ervan vormen of begrijpen wat het betekent. Als we echt iets van de majesteit en heerlijkheid van Christus zouden inzien, zouden we er niet zo achteloos mee omgaan. We zouden vol ontzag zijn. We zouden Zijn aanwezigheid niet vanzelfsprekend vinden en is dit wel het geval, dan hebben we het nog niet te pakken. Dan hebben we Hem nog niet gezien. Dan kennen we Hem niet echt.
Het is nodig dat we tijd aan Zijn voeten doorbrengen. Johannes geeft ons een nieuwe naam voor Jezus: “Heerser over de Vorsten van de Aarde”(Openbaring 1:5). Als het Koninkrijk gekomen en God’s wil op aarde volbracht is, zal de Schrift worden vervuld waar geschreven staat: “Overal, tot aan de einden der aarde, zal men de HEER gedenken en zich tot Hem wenden. Voor U zullen zich buigen alle stammen en volken. Want het Koningschap is aan de HEER en Hij heerst over de volken.”(Psalm 22: 27,28) Hier aan Zijn voeten van brons ervaren we Zijn heerlijkheid.
Kom snel Heer Jezus – opdat Uw heerschappij over alle dingen mag komen – beginnende bij ons als Uw discipelen, bij de Kerk als Uw Lichaam, en uiteindelijk over de hele schepping, zodat Uw Koninkrijk komt en Uw Wil geschiedt: in de Hemel, en ook op de aarde. Amen

Related posts:

Learning Contentment A Kingdom Manifesto Drowning in the Sea of Self Enter the Kingdom Letter to A Reluctant Prophet Should You ‘Fear’ God?